Sprawdź się Fiszki Zapisz. nauka zdalna. 99 z 99 fiszek Jak szybko zapamiętać daty? 5 skutecznych sposobów na naukę historii Jeśli miałbym powiedzieć, na czym uczniowie tracą najwięcej punktów rozwiązując zadania z chemii, to zdecydowanie będą to błędy wynikające z nieuwagi. Ten rodzaj pomyłek boli najbardziej, bo znasz poprawne rozwiązanie, ale zapomnisz dopisać gdzieś minusa albo dwójki i za całe zadanie otrzymujesz okrągłe zero. Jeśli uda Ci się wypracować nawyk “higieny zapisu” i schludnie odpowiadać na pytania, to moim zdaniem zyskasz spokojnie około kilkunastu procent. W tym wpisie postaram się pokazać Ci jakie błędy najczęściej popełniali moi uczniowie i sposoby na to, jak takich pomyłek unikać. Uwaga! Post będzie aktualizowany wraz z pojawianiem się nowych rodzajów błędów – najnowsze zmiany będą zaznaczone kolorem pomarańczowym. Będę o tym informował poprzez newsletter. “Errare humanum est, in errore perservare stultum.” ~ Seneka Błądzić jest rzeczą ludzką, trwać w błędzie – głupotą. Jeśli do tej pory nie śledzisz swoich błędów to właśnie jest dobry moment, żeby zacząć. Wystarczy nawet kartka papieru, coś do pisania i gotowe. Teraz, gdy będziesz rozwiązywać zadanie i coś zrobisz źle – zapisz to. Proponuję Ci taki schemat: treść – żeby łatwo było do wrócić do zadania błąd – czyli co konkretnie poszło nie tak powód – żeby dowiedzieć się, jak go unikać rozwiązanie – co robić, aby go nie powtórzyć Jeśli ten etap masz już za sobą, pamiętaj, aby sięgać do notatek i wyciągać z nich wnioski. Czasami trudno jest trzymać wszystko pod kontrolą, więc żeby powtórki nie wypadały z głowy ustal na nie konkretny dzień i godzinę. Najlepiej uczyć się na przykładach, więc opowiem Ci jak to było u mnie. W zeszłym roku przygotowywałem się do egzaminu z okulistyki – bardzo dużo szczegółowego materiału, a temat zupełnie mi nie leżał, bo wolę bardziej dynamiczne specjalizacje, no i na dodatek było tam sporo fizyki. Korzystałem z dobrych materiałów, bo większość pytań była z podręcznika, a do tego został opracowany skrypt więc ułożyłem jakiś plan działania i zacząłem przygotowania. Sam egzamin zdałem na 4, ale czułem niedosyt, bo wiedziałem, że porafię na więcej. Po teście przeanalizowałem swoje błędy i zdecydowanie najwięcej punktów straciłem na tym, że moja wiedza była szeroka, ale zbyt mało szczegółowa. Wyciągnąłem wnioski i uznałem, że najlepiej gdybym zrobił fiszki z tych wszystkich drobnych informacji, bo tak najszybciej się ich nauczę. Aby w przyszłości popełniać mniej błędów, warto jest opracować strategię nauki pod konkretny cel – test, maturę z chemii, egzamin. Cokolwiek by to nie było, podejście będzie się nieco różnić, a wybór odpowiedniej taktyki może być kluczowy. Dzięki niemu oszczędzisz czas na uczeniu się ze źródeł, które mogą Ci się nie przydać. Dla przykładu – ucząc się do matury korzystasz z wybranych kilku zbiorów zadań, pomijając zupełnie inne, bo wiesz, że zadania, które się w nich znajdują raczej się na egzaminie nie pojawią. Błędy z rozpędu Wiesz już jak ogólnie zabrać się za pomyłki, to przejdźmy teraz do bardziej szczegółowego omówienia poszczególnych ich rodzajów. Patrzysz na zadanie, wiesz jak je rozwiązać, cieszysz się, że potrafisz to zrobić, a na koniec dostajesz 0 punktów, bo w równaniu reakcji na początku z całego tego zaaferowania nie zostały uwzględnione poprawnie współczynniki stechiometryczne. Boli, prawda? Na szczęście nie tylko Ciebie – mnóstwo osób traci tak punkty i ja również tak traciłem gdy przygotowywałem się do matury z chemii. W takich sytuacjach dobrze jest przeczytać treść zadania, wziąć dwa oddechy i spokojnie je rozwiązać. Na końcu posprawdzać czy wszystko się zgadza i ruszać dalej. Wiele zadań ma podobny schemat rozwiązania i dzięki temu te same rzeczy, które trzeba mieć na uwadze. Dodam też, że większość błędów tego rodzaju dotyczy tak zwanej “matematyki”, czyli uwględniania stechiometrii, ładunków, zaokrągleń itp. oraz uważnego czytania treści zadań. Przykłady błędów wynikających ze zbyt szybkiego rozwiązywania: błędny zapis równania reakcji zapisywanie tlenu i wodoru w formie atomowej (H zamiast H2 itd) w warunkach gdy jest on w formie cząsteczkowej złe współczynniki stechiometryczne pisanie złej formy równania – np. jonowe zamiast jonowego skróconego brak sprawdzenia czy lewa strona równania jest zgodna z prawą niewłaściwe zaokrąglenie Błędy z powodu chaotycznego zapisu chemicznego Pisząc rozwiązania warto zachować pewien ład i higienę, czyli zadbać o to, żeby odpowiedź była czytelna i poukładana. Dzięki temu, trudniej będzie czegoś nie zauważyć i popełnić błąd jeśli zadanie będzie skomplikowane albo złożone z wielu etapów. Łatwiej też z takiego schludnego zapisu wyciągać wnioski i przechodzić do trudniejszych zagadnień. Zawsze polecam moim uczniom, aby wszytkie zadania zaczynać od napisania równania reakcji i wypisania danych. Jeśli treść pytania dalej jest niejasna, to ja lubię sobie narysować przedstawioną sytuację – np. probówkę do której coś jest dodawane, albo słownie pisać kolejne etapy zdarzeń. Przykłady błędów wynikających z chaotycznego zapisu: nie oznaczenie czego dotyczy proporcja (wpisywanie samych liczb) nieprawidłowa jednostka Chemiczne błędy merytoryczne Ten rodzaj pomyłek wynika z braku wiedzy lub jej niepoprawnego wykorzystania. Najprostszą metodą aby ich unikać jest doczytanie na dany temat lub rozwiązanie zadań. Pozwoli Ci to oswoić się z pytaniami i nabrać doświadczenia. Dzięki temu po spojrzeniu na treść już będziesz podejrzewać czego autor od Ciebie oczekuje. Jako korepetytor chemii zwracam szczególną uwagę na pracę własną ucznia, ponieważ to właśnie ten rodzaj nauki jest najbardziej rozwijający. To trochę tak, jak z trenerem personalnym – mogę ułożyć najlepszą dietę i plan treningowy, ale praca leży po Twojej stronie. Ja natomiast dbam, żeby osiągnąć cel jak najszybciej i na bieżąco wyjaśniać pojawiające się wątpliwości. Przykłady błędów merytorycznych Odnoszenie objętości 22,4 dm3 do stanu innego niż gazowy i warunków innych niż normalne W równaniu szybkści reakcji wstawianie współczynników stechiometrycznych poza nawias Dodawanie zamiast potęgowania w określaniu prędkości reakcji przy użyciu współczynnika van’t Hoffa Mylenie dysocjacji z hydrolizą Brak sprawdzenia czy występuje nadmiar/niedomiar Teamwork makes the chemical dreamwork Mam nadzieję, że ten wpis był dla Ciebie przydatny. Jeśli coś z niego wymaga wyjaśnienia lub chcesz zadać jakieś pytanie – pisz śmiało! W zakładce “kontakt” znajdziesz przeznaczony do tego celu formularz. Będę wdzięczny jeśli napiszesz też czy dzięki tym metodom Twoje wyniki się poprawiły, a jeśli tak to o ile. Jeśli popełniasz innego rodzaju błędy w chemii – napisz o nich w komentarzach! Być może ktoś skorzysta z Twojej rady i uniknie wielu potknięć. Być może Ty również przeczytasz coś, co pozwoli Ci zaoszczędzić kilka punktów na maturze. Wspólnie możemy osiągnąć znacznie więcej. Genialny trik na naukę potęgowania i pierwiastkowania - wystarczy, że będziesz wiedziała, gdzie wykonać dodawanie i odejmowanie. Sposób pewnego profesora sprawdza się na działaniach, których uczą się dzieci w 7. i 8. klasie szkoły podstawowej. Wyjaśniamy, jaki trik pomoże szybko nauczyć dziecko potęg i pierwiastków. Ciągnięcie na smyczy w trakcie spaceru jest nie tylko przykre i zniechęcające, ale przede wszystkim niebezpieczne. Szczególnie w przypadku potężnych czworonogów, które niejednokrotnie ważą tyle samo a nawet więcej od swoich właścicieli! Wyjście z ciągnącym psem mniejszych rozmiarów, choć może nie grozi w takim samym stopniu „wyrwanymi” rękami, także nie ma nic wspólnego z relaksem i przyjemnością. Jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy? Aby zrobić to skutecznie, musisz dowiedzieć się, jakie są przyczyny takiego zachowania i wyeliminować je. Poznaj najważniejsze fakty! Jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy? Poznaj przyczyny! Jak głosi stare powiedzenie, lepiej zapobiegać, niż leczyć. Dlatego właśnie, jeśli masz szczeniaka lub dopiero rozważasz jego zakup, od pierwszych chwil, gdy pojawi się w twoim domu, ucz go prawidłowych zachowań. Znacznie łatwiej bowiem nauczyć psa nowego, pożądanego zachowania, niż oduczać mocno zakorzenionych nawyków, które do tej pory bez przerwy powielał. Dotyczy to także kwestii tego, jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy, o czym szerzej poniżej. Teraz natomiast skupmy się na przyczynach ciągnięcia. Jest ich sporo, a należą do nich nieświadome przyzwolenie właściciela – to jedna z najczęstszych przyczyn tego kłopotliwego zachowania. Zupełnie niechcący możesz nauczyć psa ciągnięcia. Dzieje się tak, gdy np. twój pupil pędzi na smyczy, by wejść na trawnik czy przywitać się z innym psem, a ty pozwalasz na to. Denerwujesz się i upominasz go, by nie ciągnął, ale jednocześnie podążasz za nim i pies ostatecznie osiąga cel? To częsty obrazek. Wówczas uczysz psa, że… warto ciągnąć! Może trochę się zmęczy, ale skoro dostanie to, czego chce, będzie to zachowanie powielał. Co więcej, będzie ono przybierać na intensywności;smycz typu flexi – to bardzo popularny typ smyczy, przez wiele osób uznawany za niezwykle wygodny. Stosowanie jej przyczynia się jednak do potęgowania problemu ciągnięcia na smyczy. Jak zostało wyżej nadmienione, ciągnący pies, który osiąga swój cel, będzie owo ciągnięcie powielał. Co wspólnego ma z tym flexi? Otóż to, że aby iść na tym typie smyczy, pies tak naprawdę musi ciągnąć cały czas. Nawet jeśli wydaje ci się, że tego nie robi, on czuje lekki opór i wie, że musi pociągnąć, by iść naprzód;za krótka smycz – minimum to 3 m, optymalnie 5 m. To na tyle, by pies mógł swobodnie chodzić i eksplorować otoczenie, a jednocześnie nie za dużo – dzięki takiej długości zachowasz kontrolę nad psem i w razie konieczności szybko zbierzesz smycz do ręki. Zbyt krótka smycz powoduje, że pies na krok nie może odejść od twojej nogi. Nie może się pochylić, by powęszyć, bo już wtedy smycz jest napięta! Ciągłe chodzenie przy nodze to nie spacer, o czym nieco szerzej poniżej. Pies musi mieć możliwość swobodnego ruchu, w innym przypadku będzie sfrustrowany i będzie ciągnąć;wolne tempo właściciela – ten powód niejednokrotnie poważnych problemów może wydawać się nietypowy, ale rzeczywiście zbyt wolne tempo spaceru może „zmusić” nieco bardziej niecierpliwe i energiczne psiaki do pociągnięcia swojego opiekuna. Dlatego właśnie tak istotne są świadoma decyzja o nabyciu psa i przemyślany wybór rasy, której potrzeby opiekun będzie w stanie realizować (w tym potrzebę aktywności fizycznej);ciekawość – pies z natury jest zwierzęciem bardzo ciekawym otaczającego świata. Uwielbia węszyć, bo w ten sposób zbiera informacje o otoczeniu. Zsocjalizowane, odważne i pewne siebie psy chętnie wchodzą w interakcje z napotkanymi na swojej drodze ludźmi, psami i innymi zwierzętami. Gdy ciekawość i ekscytacja biorą górę, pies może się nieco zapomnieć i pociągnąć, by dotrzeć do interesującego go celu;strach, próba ucieczki – pies, który się czegoś lub kogoś wystraszy (np. obcego człowieka, psa, nagłego dźwięku), zechce czym prędzej oddalić się od źródła potencjalnego zagrożenia. Jeśli w porę tego nie dostrzeżesz i nie mienisz kierunku spaceru, pies w popłochu i panice może zrobić to sam, intensywnie ciągnąć i biegnąc na oślep. Czasem – choć jest to sytuacja skrajna, świadcząca o bardzo złych relacjach pomiędzy psem i opiekunem – czworonóg może ciągnąć na smyczy, by jak najbardziej zwiększyć dystans pomiędzy sobą i właścicielem. Musisz pamiętać, że niezależnie od tego, jaka jest przyczyna ciągnięcia na smyczy, zawsze wiąże się ona z silnymi emocjami. I to bez względu na to, czy są to emocje pozytywne, jak np. radość ze spotkania z ulubionym psem, czy emocje trudne, wywołujące duży dyskomfort. Twoją rolą jest doprowadzenie do sytuacji, w której pies będzie w stanie kontrolować swoje emocje. Aby tak się stało, musisz stworzyć mu odpowiednie warunki do nauki. Jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy? Naucz go chodzenia na smyczy! Jak już zostało nadmienione, łatwiej nauczyć nowego zachowania, którego pies jeszcze nie zna, niż oduczyć starego. Zamiast więc skupiać się na tym, jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy, naucz go prawidłowo na niej chodzić. W pierwszej kolejności wypracuj z nim tzw. sygnał podążający. Stań przed psem i powiedz radosnym głosem komendę „idziemy”, podaj przysmak. Powtórz kilkakrotnie. Następnie ponownie powiedz „idziemy” i odejdź tyłem kilka kroków. Gdy pies za tobą podąży, podaj nagrodę. Później wykonaj to samo ćwiczenie, idąc przodem. Początkowo chodź po linii prostej, później zmieniaj kierunki. Kiedy pies opanuje powyższe etapy i będzie za tobą podążał, przypnij smycz i ćwicz dalej. Początkowo w domu, następnie w spokojnym miejscu na zewnątrz. Podnoś poprzeczkę stopniowo. Smycz powinna być luźna. Pies może eksplorować otoczenie na jej długość. Trzymanie psa przy nodze powinno być sporadyczne (gdy np. chcesz przejść z nim przez ulicę), bo wiąże się ze stresem i koniecznością skupienia uwagi. Jeśli zdarzy się, że pies zacznie ciągnąć lub wyczujesz moment, zanim zacznie to robić, zmień kierunek lub zatrzymaj się. Idź dalej dopiero wówczas, gdy przestanie ciągnąć i spojrzy na ciebie. Luźna smycz i nauka chodzenia a wyjątkowe sytuacje Wiesz już, jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy. Zmiana kierunku bądź zatrzymanie się i czekanie na to, aż pies przestanie napinać smycz, to metody skuteczne, ale wymagające czasu. Po drodze mogą wydarzyć się sytuacje, które wymagać będą szybkiej reakcji. Jedną z nich jest ta, w której pies czegoś się wystraszy i będzie chciał oddalić się od bodźca, który wywołuje w nim lęk. Stojąc i uniemożliwiając pupilowi odejście, nie tylko doprowadzisz do ogromnego stresu, ale także do pogorszenia waszych relacji. Jeśli pies się boi, musisz okazać mu wsparcie i odejść od bodźca, by wiedział, że może ci ufać i czuć się przy tobie bezpiecznie! Podsumowanie Psy w naturze nie chodzą na smyczy, nie jest to zachowanie wpisane w ich gatunek! Pamiętaj więc o tym, że chcąc nauczyć psa chodzenia na smyczy, musisz wykazać się sporą dawką wyrozumiałości i cierpliwości. Jeśli zastanawiasz się nadal, jak oduczyć psa ciągnięcia na smyczy, pamiętaj także o swoim podejściu. Nie krzycz na niego, nie denerwuj się, chwal go i wykorzystaj smakołyki do nagradzania pożądanego zachowania. Obserwuj czworonoga, by lepiej zrozumieć, co czuje i czego potrzebuje.
Potęgowanie ułamków zwykłych ujemnych możemy zapisać za pomocą wzoru: (−ba)n = bnan. gdzie n to liczba całkowita, w dodatku musi być parzysta, czyli taka, która po podzieleniu na 2 w wyniku nie daje reszty z dzielenia. (−ba)n = −bnan. (−32)2 = (−32)⋅ (−32) = 94. Jak widzimy minus razy minus daje nam plus.
Witaj, Leon Leszek Szkutnik powiedział kiedyś, że nauka języka, to budowanie wnętrza, stałej zdolności reagowania językowo na zaistniałe sytuacje, a teksty do nauki muszą odznaczać się odpowiednią ogólnością i tematyką. I z tym się zgadzam całkowicie. Dlatego uczenie się tzw. dialogów "w sklepie" czy "u lekarza" jest trochę bezsensowne. Z kolei Henryk Krzyżanowski uważa, że należy bezwględnie uczyć się wyrażeń, tekstów, zdań na pamięć, aby reagować automatycznie na sytuacje. Dlatego też ważne jest aby cały czas wypowiadać na głos do "skutku" teksty których sie uczymy, najpierw powoli, potem szybciej i co raz szybciej...... Tobie radzę połączyć tezy obu uznanych dydaktyków języka angielskiego, zakupić podręcznik "Mówimy po angielsku" Szkutnika i uczyć się metodą H. Krzyżanowkskiego. Nauka języka jest procesem żmudnym i nie łatwym, wymaga czasu, motywacji i zaparcia, a jeśli w pierwszej kolejności ważne jest dla Ciebie "szybko", to nie trać czasu na naukę, bo mając na względzie czas, po miesiącu Twój zapał będzie zerowy........ Obliczanie pierwiastków to działanie stanowiące odwrotność potęgowania. Wynik, który otrzymujemy w trakcie obliczania wartości pierwiastka, to po prostu liczba, która po podniesieniu do potęgi wskazanej przez stopień pierwiastka, da nam liczbę znajdującą się pod pierwiastkiem. Przykład I: Oblicz: √4. Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 09:54: Masz kilka możliwości: - nauczyć się na pamięć - nauczyć się wzorów skróconego mnożenia i jak nie pamiętasz to szybko policzyć w pamięci np. 23^2=(20+3)^2=400+120+9=529 - po prostu wymnożyć dwie liczby przez siebie na kartce lub w pamięci Odpowiedzi ylzak odpowiedział(a) o 09:26 Tak samo jak tabliczki mnozenia blocked odpowiedział(a) o 09:26 proste jesli masz np. 2 do potegi 2 to robisz 2 razy 2 jak sie np oblicza pola kwadratowe. a 2 do potegi 23 to jest chyba 46 ;D Chinaaaa odpowiedział(a) o 16:39 to bardzo proste.. musisz tylko umiec mnozyc .. xD Np. 2 do potegi 5 to (2*2*2*2*2) Uważasz, że ktoś się myli? lub
3 ⋅ 3100 = 31 ⋅ 3100 3 ⋅ 3 100 = 3 1 ⋅ 3 100. Krok 3. Wykonujemy mnożenie potęg o tej samej podstawie: 31 ⋅ 3100 = 31+100 = 3101 3 1 ⋅ 3 100 = 3 1 + 100 = 3 101. Może się nam też przytrafić zadanie, w którym musimy dodać lub odjąć od siebie liczby, który mają identyczną podstawę potęgi, a różny wykładnik.
W dzisiejszym wpisie poznasz metodę, która pomoże Ci w szybszej nauce mówienia po angielsku lub w jakimkolwiek innym języku przejdę do omawiania samej metody prosta refleksja o tym jak w ogóle się uczymy. Dla wielu osób jest to oczywiste ale nie wszyscy jeszcze wiedzą, że nauka czegokolwiek z reguły odbywa się poprzez wykonywanie danej czynności. Bez względu na to jak nieporadne są nasze pierwsze próby, jeśli będziemy coś robić wytrwale to po pewnym czasie staniemy się lepsi. A po dłuższym czasie możemy stać się naprawdę bardzo, dobrzy pewno tak właśnie jest z nauką pływania. Moje dzieci chodzą do klubu pływackiego i w ciągu kilku ostatnich lat „na moich oczach” dokonała się niesamowita transformacja. Z osób, które na pewno utopiłyby się w ciągu sekund moje córki zmieniły się w świetne pływaczki. Oczywiście trenerzy klubu mają udział w tym sukcesie ale śmiem twierdzić, że samo przepłynięcie dziesiątek kilometrów w naturalny sposób udoskonaliło ich technikę pływania i poprawiło kondycję. Jeżeli ktoś ma jakieś wątpliwości, zastanówmy się nad nauką chodzenia. Nikt nie uczy dzieci chodzić, to one same podejmują pierwsze próby. Najczęściej kończą się one niepowodzeniem i upadkami ale po pewnym czasie mały człowiek zaczyna stawiać pierwsze, niepewne kroki. Kilka miesięcy później, po kolejnych próbach i doświadczeniach, dziecko nie tylko sprawnie chodzi ale bez trudu szybko biega. Jaki jest z tego wniosek? Praktyka czyni mistrzem! Chcesz dobrze jeździć na deskorolce? Jeździj codziennie przez kilka godzin na deskorolce! Chcesz ładnie rysować czy malować? Spędzaj jak najwiecej czasu na rysowaniu i malowaniu! Chcesz nauczyć się programowania? Programuj non stop! Oto dwa filmiki, które mówią o tym fenomenie: I podobna opinia Krzysztofa Gonciarza: No dobrze, wróćmy jednak do nauki języków obcych Na pewno już znasz moją odpowiedź na pytanie jak poznać język. To proste! Jeżeli chcesz czytać po angielsku czy hiszpaństu? Tak, dokładnie, zacznij czytać po angielsku czy hiszpańsku! Chcesz poprawić rozumienie ze słuchu? Wsłuchuj się godzinamy w język mówiony. Chesz płynnie rozmawiać? Staraj się rozmawiać jak najczęściej. Właśnie tak nauczyłeś/nauczyłaś się polskiego, przypomnij sobie tysiące godzin rozmów, czytania, oglądania telewizji, słuchania radia, itp. Ok, wiemy już, że aby zacząć mówić dobrze po angielsku jak najczęściej mówić po angielsku. Ale jak to właściwie zrobić, jak znaleźć się często w sytuacji rozmowy w obcym języku. Z kim rozmawiać? Jest kilka możliwości… Najlepsze metody aby szybko mówić po angielsku Kursy językowe (w UK i Polsce) Chyba najlepszą opcją w wypadku nauki mówienia po angielsku jest podróż do Wielkiej Brytanii i zapisanie się na jakiś intensywny kurs językowy. Na takim kursie uczymy się języka kilka godzin dziennie i na pewno znajdziemy mnóstwo okazji do mówienia. Problem z tą metodą polega na tym, że takie kursy nie są tanie i często nie mamy pieniędzy lub czasu aby z nich skorzystać. Jeżeli ktoś mieszka w Polsce i tam może zapisać się na kurs stacjonarny tam. Sam brałem udział w kilku kursach i mogę potwierdzić, że naprawdę są skuteczne. Ale i w tym wypadku mówimy o pewnych kosztach i pewnej „stracie” wolnego czasu. Część kursów ma też niską częstotliwość, np. godzina raz czy dwa razy w tygodniu. Jeżeli weźmiemy to pod uwagę i weźmiemy pod uwagę, że na kursie rozwijane są wszystkie umiejętności językowe a nie tylko mówienie oraz to, że jest kilku uczestników kursu, może okazać się, że metoda ta nie jest aż tak skuteczna. W każdym razie są osoby, które chodziły na takie kursy całymi latami a i tak mają problem ze swobodnym wysławianiu się w języku obcym. Rozmowy z Brytyjczykami Osoby, które mieszkają w UK nie muszą brać udziału w kursie, wystarczy, że aktywnie będą poszukiwać sytuacji, w których będą mówić po angielsku (np. rozmowa z kolegami z pracy, sąsiadam, przygodnie poznanymi osobami w pubie czy dyskotece). Plusy tej metody są oczywiste, rozmawiamy z native speakerami i równocześnie uczymy się umiejętności rozumienia ze słuchu. Taka rozmowa też nic nie kosztuje Minusem jest pewna problematyczność tego rozwiązania, nie wszystkie osoby sa aż tak otwarte, aby rozpocząć dialog, być może część osób pracuje w miejscach gdzie nie ma innych pracowników albo pracuje z innymi Polakami, co również utrudnia zastosowanie tej metody. Lekcje via Skype W internecie jest kilka serwisów internetowych, które umożliwiają odnalezienie osób znających biegle angielski, które, odpłatnie lub nieodpłatnie, zgodzą się z nami porozmawiać. Taka rozmowa odbywa się najczęściej za pośrednictwem Skype’a. Z reguły za taką usługę musimy zapłacić ale sporadycznie możemy znaleźć osobę, która zna angielski i chce się uczyć polskiego. W takiej sytuacji, możemy występować w roli nauczyciela i uczyć tą osobą polskiego i, na kolejnej lekcji, zamienić się rolami i rozmawiać po angielsku. Właściwie nie ma tutaj większych minusów tej metody. Być może są jednak osoby na tyle nieśmiałe, że takie lekcje prowadzone przez Skype nie będą dla nich odpowiednie. Kontakt z żywym człowiekiem i próba rozmowy w języku, którego nie znamy, może być jednak odrobinę stresująca. Gdyby jednak kogoś interesowała ta metoda i chciałby z niej skorzystać, oto linki do największych serwisów, gdzie możemy znaleźć nauczycieli angielskiego: Italki, Mixxer czy Conversation Exchange. Mówienie do Google Translate Nie wiem czy mogę sobie uzurpować odkrycie tej metody, z pewnością wiele osób z powodzeniem już ją stosuje więc nie jestem tutaj żadnym odkrywcą. Generalnie nauka mówienia po angielsku polega w tym wypadku polega na odwiedzeniu Google Translate i próbowaniu wypowiedzenia słów czy zwrotów w języku angielskim. W pierwszym kroku wymyślamy jakieś słówko czy zdanie i staramy się je wypowiedzieć. Ten szyk jest bardzo ważny, nie chodzi nam o sprawdzenie jak coś się wypowiada, nie najpierw samemu staramy się coś wypowiedzieć i dopiero w drugim kroku sprawdzamy jak taka wypowiedź wyglada i brzmi w języku obcym. Czyli załóżmy, że chcę się uczyć angielskiego, odwiedzam Google Translate i zastanawiam się jak wymówić, mniej lub bardziej przypadkowe zwroty. Powiedzmy, że uczymy się w kuchni, możemy zacząć od zdania „Jestem w kuchni” (być może to jest odrobinę za trudne, wszystko zależy od naszego aktualnego poziomu, osoby zupełnie początkujące mogą zacząć od pojedyńczych słów, np. kuchnia). Następnie staramy się wypowiedzieć to zdanie. Różnie może z tym być, część osób powie „I am in the kitchen” część „… kitchen” część w ogóle niczego nie powie. Nie ma to znaczenia, po tej naszej próbie wpisujemy zdanie „Jestem w kuchni” do pierwszego okienka i w drugim zaznaczamy język angielski. Pojawi się poprawna forma I’m in the kitchen, powinniśmy odtworzyć dźwięk (kliknąć w głośniczek) i kilkukrotnie go powtórzyć. Istnieje też możliwość wyłączenia automatycznego tłumaczenia i chyba tak jest lepiej. Czyli wpisujemy zdanie po polsku, staramy się je wypowiedzieć i dopiero wtedy klikamy w przycisk Tłumacz. Oczywiście to nie koniec lekcji! Przechodzimy do kolejnego zdania, powiedzmy „Mój toster jest czarny” albo „Ta pralka jest bardzo droga” albo „Moja żona gotuje smaczne obiady” Możliwości jakie jest nieskończenie wiele… Taka sesja nauki w ten sposób powinna trwać moim zdaniem kilkanaście minut (można też ustalić, że spróbujemy wypowiedzieć 10 czy 15 zdań) i najlepiej jeśli uczymy się codziennie. Na kolejnych lekcjach warto wracać do wcześniej nauczonego słownictwa, dobrym pomysłem jest też wspomaganie tej metody jakimś systemem do zapamiętywania słówek. Google Translate umożliwa tworzenie ulubionych słów ale lepszą lepiej zastosować w tym celu specjalistyczny program Anki(przeczytaj mój artykuł o Łatwe zapamiętywanie słówek z Anki). Oczywiście to jakich zdań będziemy się uczyli zależy wyłącznie od nas, powinniśmy poznawać słownictwo i wyrażenia z takich tematów, które nas najbardziej interesują, wtedy nauka będzie jeszcze bardziej skuteczna. Załóżmy, że staramy się o nową prace i spodziewamy się, że za kilka dni czy tygodni trafimy na rozmowę kwalifikacyjną. Powinniśmy uczyć się hipotetycznych pytań i odpowiedzi na te pytania, np. „Czy ma pan/pani jakieś doświadczenie na podobnym stanowisku?”, „Kiedy przyjechał pan do UK?”, „Gdzie pan wcześniej pracował?”, „Proszę opowiedzieć o swojej edukacji”, „Tak, pracowałem wcześniej jako sprzedawca/kierowca/informatyk…”, „Przyjechałem do UK rok temu”, „Nigdy jeszcze nie pracowałem ale bardzo zależy mi na tej pracy”. I tak dalej, i tak dalej. Możliwości jest cała masa, zastanówmy się co chcemy powiedzieć w obcym języku i co może nam się przydać. Sam korzystam z tej metody ucząc się francuskiego i zdarza mi się wpisywać zdania jak „W łazience jest mydło, ręcznik i szczoteczka do zębów” ale też staram się uczyć bardziej systematycznie i np. uczyć się opowiadać o sobie (nazywam się, mam tyle lat, jestem Polakiem ale mieszkam w UK, lubię oglądać telewizję). Czyli uczę się takich wyrażeń, które rzeczywiście mogę zastosować w zwyczajnej rozmowie. Plusy i minusy tej metody. Plusem jest to, że jest to metoda zupełnie bezpłatna i możemy szybko ją stosować (jeśli tylko mamy smartfona i połączenie z siecią) praktycznie w każdym momencie. Nie ma tutaj też żadnego stresu, nie rozmawiamy z żywą osobą, więc się nie stresujemy. Minusy są następujące: Google Translate jest świetną aplikacją ale miejmy świadomość, że nie wszystkie tłumaczenia są poprawne. Np. niektóre wyrażenia bardziej idiomatyczne mogą być tłumaczone dosłownie. Podobne zastrzeżenie można sformułować odnosząc się do wymowy słowek czy zdań. Mamy tutaj do czynienia z głosem generowanym przez program. Wydaje mi się, że nie sa to duże problemy. Google systematycznie poprawia algorytm programu i wydaje mi się, że aplikacja w niedalekiej przyszłości będzie niemal równie dobry jak profesjonalny tłumacz. Podobnie z wymową, już dzisiaj jest wystarczająco dobra a w niedalekiej przyszłości stanie się jeszcze lepsza. Kolejny potencjalny problem z tą metodą polega na trudności w motywacji osób z niej korzystających. Jakoś trudno wymyślać i wypowiadać te zdania siedząc przed ekranem monitora Chyba nic nie zastąpi rozmowy z żywym człowiekiem. W trakcie normalnej rozmowy poziom stresu jest wyższy ale jesteśmy bardziej zmotywowani aby znaleźć odpowiednie słówko czy wyrażenie. Korzystając z Google Translate część osób będzie wyświetlała odpowiedź bez uprzedniego wysiłku aby samemu coś powiedzieć – spowoduje to, że metoda ta nie będzie aż tak skuteczna. Inne strony internetowe i aplikacje pomocne w nauce angielskiego Oczywiście wspomniane przeze mnie metody nie wyczerpują tematu i korzystając z okazji chciałbym podzielić się kilkoma innymi, fajnymi „resources” do nauki języków z których korzystałem lub korzystam. Oto one: Anki – świetny program i aplikacja na telefon do tworzenia ineraktywnych fiszek pomagających w zapamiętywaniu słówek i zwrotów. – stronka umożliwia pozyskanie dźwięków z Google Translate. Po co pozyskiwać dźwięki? Aby np. uczyć się całych zdań za pośrednictwem interkatywnych fiszek tworzonych właśnie w Anki. – część osób preferuje dźwięki wypowiadane przez ludzi. Forvo to olbrzymia biblioteka dźwięków (słówka i zwroty) nagranych przez native speakerów wielu języków. Aby pobrać dźwięki na własny komputer należy się zarejestrować. – strona, na której możemy poprosić native speaker’ów o nagranie słówek, zwrotów lub całych fragmentów książek LingQ – interesująca metoda nauki języków obcych, rozwinięta przez kanadyjskiego poliglotę Steve’a Kaufmanna (link partnerski) – zbiór przydatnych filmów i plików audio do nauki języków To tyle tym razem. Bardzo interesuje mnie to co sądzisz na temat tej metody. Napisz w komentarzu czy Twoim zdaniem może być skuteczna. Napisz też z jakich metod korzystasz i jakie rozwiązania możesz polecić. Dzięki z góry! Metody powtarzania – klucz do szybkiego uczenia się materiału. Metody powtarzania są kluczem do szybkiego uczenia się materiału. Gdy zajmujemy się nauką, czas może być ograniczający, dlatego warto skupić się na skutecznych technikach. Wybierając suplementy diety, warto przedstawić kilka ważnych aspektów.
array(26) { ["tid"]=> string(6) "389375" ["fid"]=> string(2) "12" ["subject"]=> string(38) "Jak szybko się nauczyć angielskiego?" ["prefix"]=> string(1) "0" ["icon"]=> string(1) "0" ["poll"]=> string(1) "0" ["uid"]=> string(6) "152778" ["username"]=> string(9) "zielonyPC" ["dateline"]=> string(10) "1343130487" ["firstpost"]=> string(7) "2905787" ["lastpost"]=> string(10) "1345154177" ["lastposter"]=> string(10) "CherryRain" ["lastposteruid"]=> string(6) "113404" ["views"]=> string(4) "7486" ["replies"]=> string(2) "28" ["closed"]=> string(0) "" ["sticky"]=> string(1) "0" ["numratings"]=> string(1) "0" ["totalratings"]=> string(1) "0" ["notes"]=> string(0) "" ["visible"]=> string(1) "1" ["unapprovedposts"]=> string(1) "0" ["deletedposts"]=> string(1) "0" ["attachmentcount"]=> string(1) "0" ["deletetime"]=> string(1) "0" ["mobile"]=> string(1) "0" }
0BXv0z. 41 25 136 272 158 136 350 385 170

jak szybko nauczyć się potęgowania