Mam 16 lat (w tym roku 17), bardzo niewielką wadę wzroku i męty w ciele szklistym. Noszę okulary, minusy kolejno 0,25 i 0,5 (nieco zaniżone w stosunki do wady żeby jej nie pogłębić i nie nad korygować). Moje problemy ze wzrokiem zaczęły się w tym roku, okulary noszę od stycznia, w w lutym pojawiły się u mnie pierwsze męty. Są one dla mnie uciążliwe, tym bardziej, że proces ich tworzenia wciąż postępuje, co kilka dni budzę się z nowymi (nie, nie przemieszczają się, mam na myśli całkowicie nowe twory), a kiedy zmrużę oczy patrząc na jasną powierzchnię (niebo) absolutnie całe moje pole widzenie jest wypełnione mniejszymi bądź większymi niteczkami kropeczkami (widzę wtedy także te ulokowane w dalszej odległości od siatkówki). Niesamowicie przeszkadzają mi one w życiu codziennym (nie jestem w stanie robić praktycznie nic produktywnego odkąd się pojawiły - moje oceny w szkole drastycznie się obniżyły, nic mnie już nie cieszy, jestem w głębokiej depresji i siedzę w domu z zasłoniętymi roletami by maksymalnie ograniczyć dostęp światła), nie jestem nawet w stanie patrzeć na monitor komputera. Męty (te ulokowane najbliżej siatkówki) widzę przez cały czas niezależnie od koloru tła. Pokrzyżowały mi one plany na przyszłość - pochodzę z rodziny lekarskiej i chciałem zostać okulistą, teraz nie wyobrażam sobie badania wzroku innym sam mając z nim takie problemy, zaczynam też wątpić w swoje zdolności nauki i percepcji, które niezbędne są do ukończenia medycyny z tymi nieustannie rozpraszającymi mnie "potworkami" w oczach. Byłem z tym problemem u wielu okulistów - oczywiście usłyszałem, że muszę się przyzwyczaić, dostałem Vitreolent na poprawę metabolizmu oka, jedna z okulistek stwierdziła, że przyczyną może być infekcja wewnątrz gałkowa (tuż przed ich pojawieniem się przebyłem infekcję wirusową, która wywołała też zapalenie spojówek) przepisała mi więc 10 dniową kurację z kortykosterydów (nie chciałem się tym truć, ale biorąc pod uwagę niewielkie działanie ogólnoustrojowe i to jak męty mi przeszkadzają machnąłem już na to ręką). Wszystko bez skutku - nowe męty wciąż powstają. Próbowałem też alternatywnych kuracji - "naparówki" z soli jodowo-bromowej z szeroko otwartymi oczami i okłady z zaparzonego nagietka na zamknięte powieki, rzecz jasna bez skutku. Mam umówioną wizytę w Białymstoku gdzie znajduje się jedyny kraju ośrodek leczenia mętów laserem YAG, ale nie mam zbyt wielkich nadziei - zgodnie z (witryna jedynej na świecie kliniki zajmującej się wyłącznie zagadnieniem mętów) męty w moim wieku to typ, którego nie leczy się laserem gdyż trudno je zauważyć (także na USG o czym miałem się już okazję przekonać) i znajdują się zbyt blisko siatkówki by bezpiecznie je "odparować". Moje męty są wyjątkowo dokuczliwe ze względu na ich ilość, strukturę i miejsca gdzie się znajdują (jak jeden z okulistów to określił, przypominają "welony"). Nie są spowodowanie tylnym odłączaniem ciałka szklistego ani tym bardziej odwarstwieniem siatkówki. W moim wieku to raczej nie jest rzecz normalna... Będę łapał się każdej deski ratunki, nieważne jak głupia by ona nie była, następna w kolejce po laserze jest jonoforeza oraz terapia z aloesu. Przechodząc do właściwej części mojego problemu, gdzieś w internecie (wiem, bardzo kiepskie miejsce na szukanie tego typu wiadomości, ale jedynie jakie mi pozostało) wyczytałem, że... Nadmierna masturbacja/zbyt częste stosunki seksualne może prowadzić do pojawiania się mętów ( ). Zastanawia mnie czy taka teza z medycznego punktu widzenia może mieć jakieś potwierdzenie w rzeczywistości i jeśli tak to czy taki proces można cofnąć (nie wiem czy nadmiernie, ale zdecydowanie muszę stwierdzić, że masturbację uważam za normalną czynność fizjologiczną i nie est mi obca, po tym artykule zdecydowanie jednak nie mam zamiaru kontynuować tych praktyk). Mam też od dziecka problemy z zatokami, może na tym powinienem się skupić? Zastanawia mnie też czy mogę liczyć na to, że męty kiedykolwiek znikną lub zredukują się (lub też przestaną się pojawiać) samoistnie (bo wszystkie próby terapii zawiodły (chociaż prawda jest taka, że takich po prostu nie ma). Czy może ktoś mógłby polecić mi jakąś terapię lub specjalistę na terenie kraju, ale też spoza niego, który zna się na tym zagadnieniu? Jak to mówią tonący brzytwy się chwyta, a ja jestem już na skraju wytrzymałości psychicznej. Chciałbym też wiedzieć, czy praca okulisty z bardzo dokuczliwymi mętami jest możliwa? Czy najwyższy czas zacząć rozglądać się za nowym kierunkiem edukacji? Przepraszam też za bardzo negatywny ton mojej wypowiedzi, ale niestety trudno mi o pozytywne nastawienie widząc jak bardzo druzgocząco męty wpływają na moje życie. Tak wiem, że są na świecie rzeczy gorsze od mętów, ale jest to moja osobista tragedia, która sprawiła, że mój świat w znacznej części się zawalił - ignorowanie sprawy to trochę tak, jak mówienie osobie, która w wypadku straciła rękę,że powinna się cieszyć, bo mogła przecież zginąć. Proszę o pomoc i odpowiedź, za każdy odzew z góry serdecznie dziękuję. Pozdrawiam.